Mobile piepers, ook bekend als pagers of beepers, waren kleine apparaten die werden gebruikt om berichten te ontvangen. Ze werden voornamelijk gebruikt in de jaren ’80 en ’90, voordat mobiele telefoons algemeen beschikbaar werden.
Een mobile pieper werkte door middel van een draadloos signaal dat een nummer of tekstbericht naar de pieper stuurde. De pieper zou dan een luid geluid afspelen of trillen om de drager te waarschuwen dat er een nieuw bericht was ontvangen. De drager kon dan een telefoon gebruiken om terug te bellen of op een andere manier contact op te nemen met de persoon die het bericht had verzonden.
Mobile piepers waren vooral populair onder professionals zoals artsen, verpleegkundigen en hulpverleners, omdat ze snel konden worden gecontacteerd in geval van een noodsituatie. Ze werden ook gebruikt door bedrijven om hun werknemers op de hoogte te houden van vergaderingen en belangrijke informatie.
Hoewel mobile piepers veel voordelen hadden, hadden ze ook een aantal beperkingen. Ze konden alleen worden gebruikt om berichten te ontvangen en niet om te bellen of te sms’en. Ze waren ook niet altijd betrouwbaar en konden storingen ondervinden in gebieden met slechte ontvangst of interferentie.
Toen mobiele telefoons algemeen beschikbaar werden, nam het gebruik van mobile piepers af en raakten ze uiteindelijk verouderd. Tegenwoordig worden ze nog steeds gebruikt in sommige beroepen, zoals de medische sector, maar hun populariteit is sterk afgenomen in vergelijking met vroeger.